برنامه ریزی مثل اتاق یک ماشین است و کنترل مثل موتور ماشین. برنامه ریزی بدون کنترل هیچ معنایی ندارد. مراکز آموزشی باید کنترل را جدی بگیرد؛ هر روز باید دانش آموز را کنترل کرد. بدترین برنامه با کنترل خوب، بهترین نتیجه را می دهد و برعکس آن نیز صادق است. دانش آموزانی که نظم پذیر نیستند هم به این ترتیب منظم می شوند. مهارت با کنترل به دست می آید.

بر این اساس می توان کم کم روش های آموزش را تئوریزه و مطالعه دانش آموز را لذت بخش کرد. در موسسه “بهینه” همین امر صورت می گیرد. جستجو معنای زندگی است. استدلال کردن، یافتن، گشتن و جستجو کردن مجدد را اگر از زندگی حذف کنیم، زندگی معنایش را از دست می دهد.

اولین مشخصه دانش آموزی که ذهن ضعیف و نحیفی دارد و قوه های فوق در او از بین رفته، این است که مدام به دنبال “تمام کردن” درس ها و آزمون های مختلف است. دومین ویژگی این است که از این کتاب به سراغ آن کتاب می رود. سومین مشخصه این دانش آموز این است که مدام تست های اضافه می زند، گاهی تا روزی ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ تست. در حالی که فرق رتبه ۱ و ۱۰ هزار، در میزان ساعت درس خواندن نیست.

تیپ های شخصیتی ارجح به هم نیستند؛ یکی بهتر و یکی بدتر نیست. اساسا ما ارزش داوری نمی کنیم. تنها، نوع برنامه ریزی برای آنها به منظور رسیدن به بهترین نتیجه آموزسی با هم متفاوت است. تیپ های شخصیتی میراث ژنتیکی افراد هستند و نباید تصور شود که ایراد محسوب می شوند.

مشکل اغلب دانش آموزان در سال های پایانی دبیرستان و سال کنکور، نداشتن صلابت درسی است. دلیل این مساله آن است که مدارس و مراکز آموزشی بسیار با عجله مواد درسی را به دانش آموز منتقل می کنند و دانش آموز برای رسیدن به صلابت درسی، هیچ فرم از پیش تعیین شده علمی در دست ندارد.
«صلابت درسی به معنای آشنا شدن با مخاطرات یک مفهوم درسی است»؛ به این معنی که دانش آموز در خصوص مفهوم یک درس، مدعی باشد که قادر به پاسخگویی به هر نوع سوالی خواهد بود و هیچ نگرانی از این بابت نداشته باشد.