اهمیت “کنترل”
برنامه ریزی مثل اتاق یک ماشین است و کنترل مثل موتور ماشین. برنامه ریزی بدون کنترل هیچ معنایی ندارد. مراکز آموزشی باید کنترل را جدی بگیرد؛ هر روز باید دانش آموز را کنترل کرد. بدترین برنامه با کنترل خوب، بهترین نتیجه را می دهد و برعکس آن نیز صادق است. دانش آموزانی که نظم پذیر نیستند هم به این ترتیب منظم می شوند. مهارت با کنترل به دست می آید.
*کنترل چگونه صورت می گیرد
زمان خواب، میزان درس خواندن، چگونگی مطالعه، و تکالیف نوشتاری دانش آموز باید بطور مرتب کنترل و پیگیری شود. اگر توجه را لحظه ای از دانش آموز برنداریم، او مهارت ها را به خوبی می آموزد. در تست های چهارگانه موسسه “بهینه” مشخص می شود که دانش آموز چطور باید کنترل شود. تشخیص تیپ شخصیتی دانش آموز هم برای نوع برنامه ای که به او داده می شود و نوع کنترل او، مهم است.
نوع و شکل مطالعه ای که به دانش آموزان داده می شود باید بر اساس ویژگی های شخصیتی آنها و منحصربفرد باشد. به همان ترتیب، نوع کنترل دانش آموزان هم باید متفاوت باشد. کنترل آنقدر مساله مهمی است که می توان گفت اگر کنترلی صورت نگیرد، مهارتی هم شکل نمی گیرد.
کارهایی که در موسسه “بهینه” به دانش آموز داده می شود، کاملا روشن، مشخص، عملی و نوشتاری هستند. به عبارت دیگر انجام ندادن کارها از سوی دانش آموز تنها به معنی تنبلی اوست و دلیل دیگری نمی تواند داشته باشد. میزان ساعت کار برای دروس مختلف به والدین گفته می شود و جنس کاری که دانش آموز باید انجام دهد نیز یادآوری می شود. این کاری است که خود دانش آموز باید انجام دهد؛ در واقع کارهای شخصی اوست. از والدین هم خواسته می شود تا به شکل مستمر و هدفمند، کنترل دانش آموز خود را به عهده بگیرند. به عبارت دیگر والدین کاملا آماده انجام این کنترل می شوند. کارهای نوشتاری، استنباطی و تمرین و تکرار را خود دانش آموز انجام می دهد.
*اهمیت توجه مستمر به دانش آموز
پدر و مادر باید آگاه باشند که کار دانش آموز را معلم انجام نمی دهد، معلم محتوای آموزشی را با زبان ساده در کلاس بازگو می کند اما کار اصلی را دانش آموز باید انجام دهد. بنابراین وقت دانش آموز را با کلاس های مختلف پر نکنید. موفقیت یعنی استمرار کارهای ساده و کوچک؛ موفقیت یک معجزه یا رویداد ناگهانی نیست. استمرار و خسته نشدن در این مسیر بسیار مهم است.
برنامه ریزی بال اول و کنترل بال دوم پرواز نتیجه گرفتن در آسمان کنکور است. برنامه ریزی تنها به هیچ عنوان منجر به پرواز نمی شود. صبح تا شب دانش آموز و کیفیت کار او باید هر روز ثبت شود. اگر اندکی از سطح استاندارد پایین تر بود، باید مجددا اجرا شود تا به کیفیت مطلوب برسد. این یعنی کنترل موثر.
روش برخی موسسات آموزسی برای کنترل کردن این است که با دانش آموز تماس می گیرند و می پرسند که کارهایش را انجام داده است یا خیر؛ اگر گفت بله تشکر و خداحافظ… در حالی که این به معنی همدلی است. کنترل یعنی از نوع ارتباط کلامی که مشاور کنترل گر یا مشاور پشتیبان با دانش آموز دارد، متوجه شود که او تا چه اندازه در مسیر اصولی قرار دارد. خود این روند پروتوکل دارد. در موسسه “بهینه” مشاوران پشتیبان این مراحل را رعایت می کنند. خود همین مشاوران هم از طرف مجموعه کنترل می شوند. آنچه اهمیت دارد این است که دانش آموز در مقاطع زمانی کوتاه مدت، هیچگاه از ریل خارج نشود. حتی نباید به مدت چند روز از او غافل شد. ارتباط محصل با محیط موسسه آموزشی با همین توجه برقرار می ماند.
با ترفندهای مختلف باید دانش آموز را در مقام یک تولیدکننده نگه داشت. جنس این توجه به این صورت است: ارتباط شخصی و کاملا دو نفره با دانش آموز از جنس سوالاتی که در خصوص روز گذشته او بوده است؛ دقیقه به دقیقه آنالیز و ارزیابی شده و نمره داده می شود، هر روز نمره دارد و هر هفته برآیند این روزهاست. به عبارت بهتر دانش آموز همواره در وضعیت آزمونی قرار دارد.
خانواده ها دو دسته هستند، یک دسته همه چیز را بر عهده موسسه می دانند و دسته دیگر خودشان کاملا درگیر آموزش فرزندشان هستند. در موسسه “بهینه” با هر دوی این گروه ها صحبت شده و مسوولیت ها به آنها یاداوری می شود.
استمرار ماندن دانش آموز در مسیر درست، موفقیت را تضمین می کند.
وقتی دانش آموزی به دلایلی در معرض ناامیدی و افسردگی و خستگی قرار می گیرد، مشاور همراه او، در کنترل های روزانه به سرعت متوجه این مساله می شود و پیش از آنکه دیر شود تنظیم مسیر می کند. اساسا اگر توجه مداوم صورت بگیرد، دانش آموز حتی در معرض این آفات هم قرار نمی گیرد.
در کنکور و امتحانات نهایی دانش آموزی موفق است که ارتباط معنادار با درس داشته باشد و درس خواندن برای او سراسر شور و شوق شود. پیش شرط اینها “توجه یا گفتمان شخصی” یا همان “کنترل و نظارت” است.
